دی ماه یا همان چله زمستان یاد آور خاطرات تلخ و شیرین زیادی از تاریخ معاصر است که نگارنده چند نمونه از آن که تأثیر بسیاری بر کشور عزیزمان داشته است را یاد آور می شود:

1. ۱۷ دی ماه  یاد آوری خاطره تلخ کشف حجاب و تغییر لباس ملی است.(لباس ملی برای مردها همان قبا و شالی بود که بعضاً به سر می بستند و چیزی نزدیک به لباس روحانیت که علما حاضر به تغییر لباس ملی نشدند و کم کم به عنوان جزئی از لباس اختصاصی روحانیت درآمد و براب بانوان همان حجاب اسلامی چادر بود. ) استعمار که سالیان متمادی تلاش در دست یابی به منابع مالی ایران داشته و علاقه داشتند ایران به صورت مستعمره آنها در بیاید آنچه مانع نفوذشان بود هویت ملی مذهبی مستقل مردم ایران بود لذا تصمیم به حذف این نشانه های هویت ایرانی گرفتند که یکی از آنها پوشش بود . با روی کار آوردن رضاخان دست یابی به این مهم را آسان یافتند و با القای نظر خود به او ، شاه را شیفته تغییر لباس ملی کردند رضا شاه که مرعوب نقشه آنها شده بود تصمیم به تغییر پوشش گرفت ابتدا طی اطلاعیه ی فریضه امر به معروف و نهی از منکر را ممنوع کرد که با اعتراض علما خصوصاً آیت الله شیخ محمد تقی بافقی قرار گرفت سپس با سپری شدن روزهای پایانی سال ۱۳۰۶ روز عید نورز ۱۳۰۷ که روز جمعه و ماه رمضان نیز بود همسر شاه و ندیمه های او به حرم حضرت معصومه(س) آمده و تا اولین شروع رسمی کشف حجاب را از قم داشته باشند هنگام سال تحویل  آنها بی حجاب خود را به نمایش گذاشتند که با اعتراض آیت الله بافقی و مردم شریف قم روبرو شدند لذا فرار را بر قرار ترجیح دادند و جریان را به شاه مخابره کردند رضا شاه که تصور مخالفت اینگونه را نداشت تحمل نکرد خود بلافاصله به قم آمد و ضمن ضرب و شتم آیت الله بافقی او را برای زندان و تبعید به تهران برد . حاج شیخ موفق شده بود نقشه استعمار را چند سالی به تأخیر بیاندازد گرچه آنها به صورت مرموز کار خود را دنبال می کردند که ۱۹ تیر ۱۳۱۴ تجمع اعتراض آمیز مردم در مسجد گوهر شاد رنگ خون به خود گرفت و بالاخره پس از چند سال تأخیر ۱۷ دی ماه ۱۳۱۴دستور کشف حجاب رسماًداده شد.
2. ۱۹ دی ماه  یاد آور حماسه پرشور مردم قم در سال ۱۳۵۶ در حمایت از امام خمینی (ره) و اعتراض به مقاله توهین آمیز روزنامه اطلاعات آن زمان به امام و فرزند شهیدش است که با حمله نیروهای محمد رضا شاه به خاک و خون  وشهید شدن مردم منتهی شد اما باعث سرعت نهضت امام (ره) شد .
3. ۲۶ دی ماه یادآور ۲۶ دی ۱۳۵۷ به نتیجه رسیدن مبارزات ملت عزیز ایران بود که شاه دیگر توان مقاومت در مقابل اراده مردم را نداشت و ناچار به فرار از کشور شد > شور شادی در مردم وصف ناشدنی بود و امید پیروزی در دل مردم جوانه زد ملت غیور ایران موفق به فراری دادن دیو سیاه شده بودند و برای ورود فرشته امید حضرت امام خمینی لحظه شماری می کردند.
4. ۹ دی. سال ۱۳۸۸ دشمن موفق به شده بود با کمک ایادی داخلی اش شیرینی انتخابات ریاست جمهوری را به کام ملت تلخ کنند و هر روز به بهانه ی دست به آشوب می زدند و  با برخورد کریمانه مردم و نظام روبرو می شدند شاید به خود آیند و متنبه شوند اما روز عاشورای آن سال با حمله به مردم عزادار و آتش زدن پرچم ابا عبدالله هویت واقعی خود که سرسپردگی به دشمان خارجی بود به نمایش گذاشتند و دیگر کاسه صبر مردم لبریز و با حضور حماسی خود در روز ۹دی ماه ۱۳۸۸ تمام امید دشمنان را به یأس تبدیل کردند و بار دیگر حمایت خود را از نشانه عزت ایران یعنی اسلام و ولایت اعلام داشتند و کشور را بیمه کردند ولی باز باید هوشیار بود نکند دیوهای سیاه با نقشه های زیبا سراغمان آیند!

احمد علی زاده فلاح

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا